Folia - stary taniec portugalski w wolnym tempie zbliżony charakterem do sarabandy. Na początku był to trójdzielny taniec, znany już w XV w. Dawna folia to wielokrotnie powtarzana prosta linia basu, na tle którego instrument melodyczny rozwijał swobodną improwizację. Bas wyznaczał schemat harmoniczny kompozycji, poza tym stanowił doskonały fundament dla wirtuozowskich popisów instrumentu grającego wariacje. Ponadto powtarzana stale linia basu stwarzała specyficzny nastrój - hipnotyczny, obsesyjny, pozwalający poddać się jej rytmowi.

W XVII wieku folia zmienia swój charakter, pojawia się rytmika punktowana wydłużająca drugą nutę w takcie, a skracająca trzecią, co jest wynikiem wpływu sarabandy. Ten rodzaj nowej folii określany bywa - za wzorem francuskim - jako Les Folies d'Espagne, znajdziemy go w muzyce scenicznej Lully' ego, Keisera i Gretry' ego, a nawet w Kantacie chłopskiej Bacha. Na nim opierać się będą sławne wariacje Corellego, Marina Marais czy Carla Philippa Emanuela Bacha. Także Vivaldiego, stanowiące błyskotliwy przykład skrzypcowej wirtuozerii.